بسم الله الرحمن الرحیم
بر تخت جم که تاجش معراج آسمان است
همت نگر که موری با آن حقارت آمد لسان الغیب حضرت حافظ علیه رحمه

طبیعت و زبان طبیعت جایگاه ویژه ای در قرآن حکیم و نزد اهل بیت علیهم السلام این دو امانت الهی پیامبر آخرالزمان صل الله علیه و آله داشته و دارند و قریب بدین مضمون امیرالمومنین علی علیه السلام در پاسخ به سوالی در خصوص علت موفقیتهای وی ، آنرا مرهون توجه به نشانه ها میدانند …
در ادبیات و اشعار و آثار قدما حتی اساطیر ما طبیعت و زبان طبیعت از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و اهل علم و ادب و حکمت ضمن ارج نهادن و اهمیت دادن به آن ، آنرا وسیله و ابزاری برای هدایت بسمت موفقیت و غلبه بر مشکلات و عبور از موانع میدانسته اند بطوریکه با گذشت زمان چنان دچار افراط گردیده اند که قرآن و احادیث و سنت پیامبر اکرم ص و اهلبیت ع را بر طاقچه فراموشی نهاده و بجای آن در حوزه های مختلف و ابعاد گوناگون زندگی و حیات اجتماعی و اقتصادی حتی سیاست ورزی و حکمرانی کتابی چون کلیله و دمنه را برگزیده و در مقام عمل خود را از هر چه غیر آن بی نیاز دیدند ..‌.
این نه بمعنای نکوهش بلکه تذکری ست به میزان و نگاهداری قدر و اندازه و پرهیز از افراط در توسل و تبعیت از آن که این پرهیز از افراط حتی شامل ‌کتاب مقدسی چون قرآن حکیم نیز میشود که امیرمؤمنان علی علیه السلام در خصوص آن فرمود که هر کس از آن راهنمایی بخواهد هرگز او را گمراه نسازد اما چنانچه شخصی نسبت به استفاده از آن دچار افراط وسواس گونه بوجوب استخاره برای هرکار گردد و بدون آن دست بکاری نبرده و قدم از قدم برندارد و عقل و مشورت را بکلی کنار نهاده و بفراموشی سپارد شایسته ملامت و نکوهش گردد …
اما ‌در حدی که استاد چناری به آن اشاره نموده و نه حد لازم بلکه واجب میباشد که در اهمیت آن اشاره به بیت الغزلی از حافظ شیرازی پس از ذکر بسم الله الرحمن الرحیم در آغاز عرایض بنده که اشاره و تذکری ست به داستان حضرت سلیمان نبی ع و چه اتفاق مبارکی به تکرار دو بسم الله مانند سوره مبارکه مربوطه که باید گفت :
مور و هدهد پیامبر خدا را از چیزهایی خبر دادند که وی آگه نبود و آنجا که زنبور عسل را مهبط وحی یابیم زبان طبیعت و موجودات آن را راهنمای خالق حی میابیم …